What's in a word?

Mensen met een homoseksuele relatie mogen binnen de Protestantse Kerk Nederland trouwen. Maar nog steeds is er een verschil tussen het homo- en heterohuwelijk: het homohuwelijk wordt gezegend in plaats van ingezegend.

Inzegenen-zegenen-uitzegenen 

Ik kan er niets aan doen, maar de hele dag spoken deze woorden al door mijn hoofd: Zegenen, inzegenen, zegenen, inzegenen, zegenen… Hetero’s mag je inzegenen als ze trouwen, homo’s mag je zegenen als ze trouwen. En als ik in een openbaar postje ga vertellen hoe ik er over denk word ik misschien wel uitgezegend door de kerk waar ik bij ingeschreven sta, denk ik er op een goed moment achteraan.

Kwetsbaar

Gisterochtend kwam ik het eerlijke en kwetsbare artikel tegen van dominee Anne-Marie van Briemen. Een dominee uit één plaatsje verderop. Ik ken haar niet maar had het afgelopen jaar in de wandelgangen al geruchten gehoord: ‘Die dominee uit Boskoop, die blijkt lesbisch te zijn…’ Nu las ik het artikel in de krant. Een inkijkje in haar leven en worsteling met haar lesbisch zijn in combinatie met haar predikant zijn. Het bevestigde mijn kijk op homoseksualiteit en geloof. Die is na het lezen van diverse boeken over dit onderwerp heel wat genuanceerder geworden. En na het lezen van het artikel kijk ik uit naar meer predikanten, voorgangers, maar vooral mensen (met wat voor titel dan ook) die zichzelf niet langer hoeven te verbergen.

Synode 

Goed, de synode van de PKN (ik moet bij het woord synode altijd aan het woord ‘sanhedrin’ denken, maar dat terzijde), toch wel één van de grootste protestantse groeperingen in ons land, heeft zich gebogen over het vraagstuk: ‘Wat te doen als homoseksuele stellen in de kerk willen trouwen?’ Ze hebben zich verdiept in het onderwerp en hebben zich ingeleefd door te luisteren naar de verhalen van twee homoseksuele predikanten. Eén die een celibatair leven heeft, en één die inmiddels getrouwd is met iemand van het zelfde geslacht. Dominee Anne-Marie dus. En nee, zij is niet over één nacht ijs gegaan. Ze heeft zich niet uitgeleefd op het moment dat ze ontdekte dat ze anders geaard was dan heteroseksueel. Ze is met voorzichtigheid, respect, in afhankelijkheid van God haar weg gegaan.

De synode heeft ingezoomd op de levens van deze twee predikanten, overlegd, gewikt, gewogen, gebeden, geaarzeld, gediscussieerd en heeft toen weer uitgezoomd naar de gewone kerkganger, de gelovige van nu. Echt nieuwe inzichten hebben ze niet gekregen, als ik het interview met ds. de Reuver beluister, wel wat meer zicht op hoe het er in de praktijk van een homoseksueel predikant aan toe kan gaan (en wat voor gevolgen dat dan kan hebben voor de gemeenten die ze dienen). Maar uitzicht op een oplossing die voor iedereen aanvaardbaar is, is er niet.

Goochelen met woorden 

Dus goochelt de synode wat met woorden. Politiek theologisch correcte praat noemt mijn lieftallige echtgenoot dat. De synode neemt een standpunt in: Heteroseksuele stellen worden ingezegend. Homoseksuele stellen worden gezegend. Wat het verschil is wordt niet duidelijk. In andere talen zijn daar ook geen verschillende worden voor zegt Reuver in zijn interview met Groot Nieuws Radio.

Mijn gedachten slaan op hol. Wat een woordenspel weer. Een onderdeel van de tale Kanaäns, zoals we die in de loop van de eeuwen hebben bedacht. Zegenen, inzegenen, uitzegenen. We gaan gemakshalve gewoon voorbij aan de betekenis van zegenen. We bedenken een woord waardoor het nog nét acceptabel is dat homoseksuele stellen in de kerk een zegen mogen ontvangen. ’t Zijn wel net iets minder letters dan heteroseksuele stellen, maar die zegen heb je dan toch te pakken. En hopelijk ben je daarmee dan ook van de klachten van gemeenteleden af die dit niet goedkeuren. Er is immers verschil? Het gaat niet om dezelfde zegen…

In mijn hoofd rollen allerlei woorden over elkaar heen. Je kunt bijvoorbeeld inademen, ademen en uitademen. Daar heb ik vorig jaar nog een boek over geschreven. Adem in, Adem uit. In dezelfde categorie zit inblazen-blazen-uitblazen. Hoewel ik bij inblazen meer denk aan mond op mond beademing, bij blazen aan mijn bladblazer die als ik de schakelaar omzet ook een vernietigend effect kan hebben, en bij uitblazen zie ik een plaatje voor me van iemand die halfdood over de eindstreep van de marathon valt.

Tussen bakeren en inbakeren zit ook niet echt verschil. Ik stel voor dat we dan inbakeren voortaan gebruiken als het duidelijk een jongetje of een meisje is, en bakeren als het geslacht onduidelijk is. Indalen gaat duidelijk over de balletjes van het opgroeiende kind en dalen heeft diverse betekenissen. Uitdalen bestaat niet, maar vandalen zijn dan wel weer een bekend fenomeen.

Insnijden-snijden-uitsnijden hebben snijden gemeen maar de betekenissen zijn erg divers. Willen we er ook nog een religieus sausje overheen gieten zou je besnijden nog aan het rijtje kunnen toevoegen.

En wat te denken van:

www.walterdijkshoorn.nl

• Inbellen-bellen-opbellen
• Inbinden-binden-ontbinden
• Inbouwen-bouwen-uitbouwen
• Inbreken-breken-uitbreken
• Inchecken-checken-uitchecken
• Indenken-denken-uitdenken
• Indelen-delen-uitdelen
• Indeuken-deuken-uitdeuken
• Indraaien-draaien-uitdraaien
• Indrukken-drukken-uitdrukken
• Indrogen-drogen-uitdrogen
• Inslapen-slapen-uitslapen
• Inspreken-spreken-uitspreken
• Ingang-gang-uitgang-rotgang

Ik kan nog veel meer bedenken en zit hardop te grinniken als ik sommige woorden op me in laat werken. Vorige week was ik even bij mijn schoonmoeder die een verhaal vertelde van iemand die zich had laten overdopen. Ja, bingo! Daar heb je er weer één! Indopen-dopen-overdopen... Ze bedoelde natuurlijk dat een kind ooit als baby besprenkeld was, en nu als volwassene koppie onder was gegaan. Hij komt in de buurt van zegenen en inzegenen.

Als we onderwerpen als ‘dopen’ gaan nemen kom je al gauw met een ander fenomeen in aanraking: Scheuren. Het zal beginnen met inscheuren en uiteindelijk uitscheuren. En dan heb je een scheuring. Overigens zou zo’n scheuring ook zomaar kunnen ontstaan als we als gelovigen denken de waarheid in pacht te hebben en te mogen oordelen over onderwerpen als homoseksualiteit. Misschien moeten we met elkaar ontdekken dat je je als gelovige niet hoeft in te dekken als je niet precies weet hoe God naar situaties kijkt.

What’s in a word?

Laat eens op je inwerken wat woordgebruik kan uitwerken. Door een woord als ‘zegenen’ te gebruiken voor de ene doelgroep en ‘inzegenen’ voor de andere doelgroep, geef je eigenlijk al een oordeel, een mening. Je maakt onderscheid.

Ik vind dat we als christenen, als volgelingen van Jezus, als gelovigen die God vertegenwoordigen op aarde voorzichtig moeten zijn in ons oordelen. Dat is namelijk niet aan ons. Wij zijn God niet, wij hebben maar zo’n beperkte kijk op hoe Hij alles bedoeld heeft. Ja, natuurlijk moeten er regels zijn en onze behoefte aan duidelijkheid speelt ons parten.

We zijn in goed en fout gaan denken terwijl God denkt in liefde. Liefde voor de hele wereld, voor de hele schepping, voor jou en mij, voor homo’s en hetero’s (en ja zelfs voor biseksuelen, transgenders, polyamoreuzen, prostituees, geheelonthouders, geslachtslozen en alles wat je nog meer kunt bedenken). Ik hoop en wens dat we als gelovigen weer een eenheid zullen vormen met als basis Gods liefde. Jezus was er duidelijk over. Hij maakte korte metten met de religieuzen van die tijd en gaf een heldere opdracht over hoe wij in het leven mogen staan (Matt. 22:37-39 BGT):

De eerste en belangrijkste regel is deze: De Heer is je God. Je moet van Hem houden met je hele hart, met je hele ziel, en met je hele verstand. Maar de tweede regel is net zo belangrijk: Van de mensen om je heen moet je evenveel houden als van jezelf.